அல்லாஹ்வைப் பற்றிக் கூறப்பட்டால்

 الَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ اللهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَالصَّبِرِينَ لا عَلَى مَا أَصَابَهُمِيلى الصَّلوةِ وَمِمَّا رَزَقْنَهُمْ يُنْفِقُوْنَ ﴿۳۵

22:35. அல்லாஹ்வைப் பற்றிக் கூறப்பட்டால் அவர்களது உள்ளங்கள் நடுங்கி விடும். தங்களுக்கு ஏற்பட்டதைச் சகித்துக் கொள்வர். தொழுகையை நிலைநாட்டுவர். நாம் அவர்களுக்கு வழங்கியதிலிருந்து (நல்வழியில்) செலவிடுவர்.

நிச்சயமாக. இந்த வசனம் குர்ஆனின் சூரா அல்ஹஜ் (22:35) இல் இடம்பெற்றுள்ளது. இது முஃமின்களின் (நம்பிக்கையாளர்களின்) சிறப்பியல்புகளை விவரிக்கிறது.

இந்த வசனத்தின் முழு விளக்கம் பின்வருமாறு:

வசனத்தின் நேரடி பொருள்:

"அல்லாஹ்வின் பெயர் குறிப்பிடப்படும்போது, (அவனைப் பற்றி நினைக்கும்போது) அவர்களின் இதயங்கள் நடுங்கும். தாங்கள் எதிர்கொள்ளும் கஷ்ட நஷ்டங்களைப் பொறுமையுடன் ஏற்பவர்கள் அவர்கள். தொழுகையை (எப்போதும்) நிலைநிறுத்துபவர்கள். மேலும் நாம் (அல்லாஹ்) அவர்களுக்கு வழங்கியிருப்பவற்றிலிருந்து (நமது வழியில்) செலவு செய்பவர்கள்."

ஆழமான விளக்கம் மற்றும் பாகுபாடுகள்:

இந்த வசனம் முஃமின்களின் நான்கு முக்கிய அடிப்படை குணங்களை விவரிக்கிறது:

1. அல்லாஹ்வுக்கான பயபக்தி (وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ - 'வஜிலத் குலூபுஹும்'):

· இங்கு 'நடுக்கம்' என்பது அச்சம் அல்லது பயம் என்று மட்டும் பொருளல்ல. இது அல்லாஹ்வின் மಹிமை, அவனது அழைப்பு மற்றும் கடைசி நாளின் நினைவு ஆகியவற்றால் ஏற்படும் ஒரு பரவசமான மரியாதை, அன்பு மற்றும் தாழ்மையின் உணர்வாகும்.

· இது ஒரு உயர்ந்த நிலையான 'இக்ஸான்' (நன்செயலை அழகாக செய்தல்) மற்றும் அல்லாஹ்வின் முன்னிலையில் இருப்பதை உணரும் நிலையைக் குறிக்கிறது. இதயம் கடினமாகி விடாமல், எப்போதும் அல்லாஹ்வை நோக்கி ஈர்க்கப்பட்டிருக்கும்.

2. துன்பங்களை சகித்தல் (وَالصَّبِرِينَ - 'வஸ்ஸாபிரீன்'):

· இங்கு 'சப்ர்' (பொறுமை) என்பது இரண்டு வகையாக புரிந்து கொள்ளப்படுகிறது:

  · விதிக்கப்பட்ட துன்பங்களின் மீதான பொறுமை: நோய், துன்பம், இழப்பு, பசி, பயம் போன்றவற்றை அல்லாஹ்வின் மீது நம்பிக்கை வைத்து, புலம்பாமல், பொறுமையாக ஏற்றுக்கொள்தல்.

  · பாவத்திலிருந்து தன்னை விலக்கிக் கொள்வதில் காட்டும் பொறுமை: தீய வழிகளிலிருந்து, ஆசை-விருப்பங்களிலிருந்து தன்னைக் கட்டுப்படுத்தி, அல்லாஹ்வின் கட்டளைகளை மீறாமல் இருப்பதில் காட்டும் சகிப்புத் தன்மை.

3. தொழுகையை நிலைநிறுத்துதல் (عَلَى الصَّلوةِ - 'அலாஸ்ஸலாத்'):

· 'நிலைநிறுத்துதல்' என்ற சொல் மிகவும் குறிப்பிடத்தக்கது. இது வெறும் 'தொழுதல்' அல்ல, மாறாக தொழுகையை:

  · நேரத்தாக: ஒவ்வொரு தொழுகையையும் அதன் சரியான நேரத்தில் செய்தல்.

  · முறையாக: சுன்னத் மற்றும் பாங்குகளுடன் சரியான முறையில் செய்தல்.

  · தொடர்ந்து: எல்லா நிலைமைகளிலும் (சுகம், துன்பம், பயணம், பதட்டம்) தொடர்ந்து செய்தல்.

  · உள்ளார்ந்த முறையில்: மனதை இணைத்து, தாழ்மையுடன் (குஷூஉ) தொழுதல்.

4. தர்மம் செய்தல் (وَمِمَّا رَزَقْنَهُمْ يُنْفِقُوْنَ - 'வ மிம்மா ரஸக்னாஹும் யுன்ஃபிக்கூன்'):

· 'ரஸ்க்' (உணவு) என்ற சொல் இங்கு அனைத்து வகையான செல்வங்களையும் குறிக்கிறது - பணம், அறிவு, நேரம், திறமை, ஆரோக்கியம் போன்றவை.

· 'யுன்ஃபிக்கூன்' (செலவு செய்தல்) என்பது ஸகாத், தர்மம், தானம், இன்ஃபாக் ஃபி சபீலில்லாஹ் (அல்லாஹ்வின் பாதையில் செலவிடுதல்) ஆகிய அனைத்தையும் உள்ளடக்கியது.

· "மிம்மா ரஸக்னாஹும்" (நாம் வழங்கியவற்றிலிருந்து) என்பது மிக முக்கியமான பாடம். இது, நாம் செலவிடுவது நமது சொந்தச் செல்வம் அல்ல, மாறாக அல்லாஹ்வின் அருளால் நமக்குக் கொடுக்கப்பட்ட ஒரு பொறுப்பான அமானத்து (எச்சம்) என்பதை உணர்த்துகிறது. எனவே, அதை அவன் விரும்பும் இடங்களில் (ஏழைகள், தேவையுள்ளவர்கள், இஸ்லாமியப் பணிகள்) செலவிட வேண்டும்.

முக்கிய பாடங்கள்:

· இந்த வசனம் ஒரு முழுமையான முஃமினின் படத்தை வரைகிறது. இந்த நான்கு குணங்களும் ஒன்றோடொன்று இணைந்தவை.

· உள்ளார்ந்த பயபக்தியானது (இதயத்தின் நடுக்கம்) வெளிப்புற செயல்களாக (தொழுகை, தர்மம்) வெளிப்படுகிறது.

· இந்த வாழ்க்கை சோதனைகள் நிறைந்தது. ஒரு முஃமின் துன்பங்களை சப்ர் (பொறுமை) மூலமும், நன்மைகளை ஷுக்ர் (நன்றி செலுத்துதல் - தொழுகை மற்றும் தர்மம் மூலம்) மூலமும் எதிர்கொள்கிறான்.

· இறைநம்பிக்கை என்பது வெறும் சொற்கள் அல்ல, மாறாக இதயத்தின் உணர்வு, வாழ்க்கையின் செயல் மற்றும் சோதனைகளில் காட்டும் மனோபலம் ஆகியவற்றின் கலவையாகும்.

இந்த வசனத்தில் வரும் நபிகள், ஸாலிஹீன் (நல்லவர்கள்) மற்றும் அல்லாஹ்வை அஞ்சி நடப்பவர்கள் அனைவரும் இந்தப் பண்புகளைக் கொண்டவர்களாக குர்ஆனில் பல இடங்களில் பாராட்டப்படுகிறார்கள்.