நமது அன்றாட வாழ்வில் நாம் காணும் விளம்பரங்கள்,

 

நிச்சயமாக, இந்த முக்கியமான தலைப்பில் ஒரு கட்டுரையைப் பின்வருமாறு வழங்குகிறேன்.

"வாங்கும் பித்து: தேவையா, இன்றியமையாததா?"

நமது அன்றாட வாழ்வில் நாம் காணும் விளம்பரங்கள், சமூக ஊடகங்களில் பகிரப்படும் படங்கள், சாலையோரங்களில் காணப்படும் ஷோரூம்கள் அனைத்தும் ஒரே ஒரு செய்தியைத்தான் மீண்டும் மீண்டும் சொல்கின்றன: "வாங்கு! இப்போதே வாங்கு!" இந்தச் செய்தி நமது மனதில் ஆழமாக வேரூன்றி, நமது தேவைகளையும் விருப்பங்களையும் மறைத்து, ஒரு 'வாங்கும் பித்தை' உருவாக்கியுள்ளது.

மோகத்திலிருந்து கவலைய까지: ஒரு சுழற்சி

"இதை வாங்கணும், அதை வாங்கணும்" என்று பார்த்ததெல்லாம் வாங்கும் ஆசை, முதலில் ஒரு சிறிய இன்ப உணர்வைத் தரும். புதிய மொபைல், புதிய ஆடை, புதிய கார் ஆகியவற்றை வாங்கும் போது ஏற்படும் உற்சாகம் தற்காலிகமான மகிழ்ச்சியைத் தருகிறது. ஆனால் இந்த உற்சாகம் விரைவில் குறைந்து, அடுத்த வாங்கலுக்கான ஆசையைத் தூண்டுகிறது. இந்தச் சுழற்சி தொடர்ந்து நீடிக்கும் போது, நமது வருவாய் நமது செலவினங்களைத் தாங்காத நிலை ஏற்படுகிறது. அப்போதுதான் "கடன்" என்ற அந்தக் குரூரமான வார்த்தை நமது வாழ்வில் நுழைகிறது.

கடன் வாங்கி வாங்கி, நாம் வாங்கும் பொருட்கள் நம்மைச் சுதந்திரமாக வாழ விடுவதில்லை; மாறாக, கடன்காரர்களின் முன்னால் தலையைக் குனிய வைக்கும் அடிமைகளாக மாற்றுகின்றன. கடனைத் திருப்பிச் செலுத்த வேண்டிய அழுத்தம், வட்டியின் பாரம், கடன்காரரிடமிருந்து வரும் அழைப்புகள் மற்றும் கேள்விகள் ஆகியவை அவமரியாதை மற்றும் மானக்கேடுயை ஏற்படுத்துகின்றன. இறுதியில், அந்தப் புதிய பொருட்கள்带来的 இன்பத்தை விட, கடனால் ஏற்படும் கவலைகளே மனதை அதிகம் நிறைக்கின்றன. நிம்மதி என்பது முற்றிலுமாக இழக்கப்படும் ஒரு விலையுயர்ந்த பொருளாக மாறிவிடுகிறது.

இது தேவையா?

இந்தக் கேள்வியை நாம் நம்மையே நாம் கேட்டுக்கொள்ள வேண்டும். ஒரு வாழ்க்கை, பொருட்களால் நிரப்பப்பட்டு ஆனால் மன அமைதியற்று, கவலையால் நிறைந்து இருக்க வேண்டுமா? வெளியே பளபளக்கும் பொருட்களைக் காட்டி உள்ளே சோகத்தை மறைக்கும் வாழ்க்கை நமக்குத் தேவையா? வெளியுலகிற்கு நாம் செல்வந்தர்களாகத் தோன்றினாலும், உள்ளூற நாம் கடன்களின் ஏழைகளாக வாழ்வது எந்த அர்த்தத்தையும் ஏற்படுத்தாது.

பதில் ஒன்றுதான்: "இல்லை, இது தேவையற்றது."

விடிவுக்கான வழி: புத்திசாலித்தனமான நுகர்வு

எனவே, இந்தச் சுழற்சியிலிருந்து வெளியேறுவது எப்படி? விடை மிகவும் எளிமையானது, ஆனால் துணிச்சலான மனோபலம் தேவைப்படும் ஒன்று.

1. தேவைக்கும் விருப்பத்திற்கும் இடையேயான வித்தியாசத்தை அறியுங்கள்: 'தேவை' என்பது வாழ்வதற்கான அடிப்படைக் காரணிகள் (உணவு, உடை, வீடு, மருத்துவம்). 'விருப்பம்' என்பது வாழ்க்கையை அழகுபடுத்தும் கூடுதல் பொருட்கள். விருப்பங்களைக் கட்டுப்படுத்திக் கொள்ளுங்கள்.

2. தாமதப்படுத்தும் கலை: ஒரு பொருளை வாங்குமுன், குறைந்தபட்சம் 24 முதல் 48 மணி நேரம் சிந்தியுங்கள். அந்த ஆவேசம் அடங்கிய பிறகு, அது உண்மையிலேயே தேவையா என்று தெரியவரும்.

3. திட்டமிடப்பட்ட செலவு: ஒரு மாதாந்திர பட்ஜெட்டைத் தயாரித்து, அதற்குள் மட்டுமே செலவழிக்க முயற்சிக்கவும். கடன் என்பது கடைசி முயற்சியாக இருக்க வேண்டும், முதல் தேர்வாக அல்ல.

4. அனுபவங்களை வாங்குங்கள்; பொருட்களை அல்ல: ஒரு புதிய TVயை வாங்குவதற்குப் பதிலாக, குடும்பத்தினருடன் ஒரு சிறிய பயணம் செல்லுங்கள். பொருட்கள் பழையதாகி போகும், ஆனால் அனுபவங்கள் நீடித்த நினைவுகளாக நம்முடன் இருக்கும்.

5. திருப்தியைப் பயிற்சி செய்யுங்கள்: நம்மிடம் இருப்பவை எவ்வளவு மதிப்புமிக்கவை என்பதைப் பாராட்டும் பழக்கத்தை வளர்த்துக் கொள்ளுங்கள். பிறர் வாங்குவதைப் பார்த்து அழுத்தப்படுவதை விட்டுவிடுங்கள்.

முடிவுரை

வாழ்க்கை என்பது என்னவை வாங்கியிருக்கிறோம் என்பதில் அல்ல; எவ்வளவு நிம்மதியாக வாழ்கிறோம் என்பதில் அமைகிறது. கடன்களின் சுமை, கவலைகளின் கூட்டம், மற்றவர்களுக்கு முன்னால் உள்ள குனிந்த தலை ஆகியவற்றை விட, திருப்தியான மனதும், தலைநிமிர்ந்த தோற்றமும், அமைதியான இரவுத் தூக்கமுமே உண்மையான செல்வம்.

"பயனுள்ள பொருள்கள், அதுவும் தேவையாக இருந்தால் மட்டுமே வாங்குங்கள்" என்ற எளிய உண்மையை வாழ்வின் மந்திரமாக ஏற்றுக்கொள்வோம். ஒவ்வொரு வாங்குதலும் ஒரு சிந்தனையாக இருக்கட்டும், ஒரு ஆவேசமாக அல்ல. அப்படியென்றால், நமது வாழ்க்கை கடன்களின் கதையாக அல்ல, நிம்மதியின் காவியமாக அமையும்.